ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΠΟΨΙΛΩΣΗΣ ΤΗΣ ΑΚΙΝΗΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΒΑΡΒΑΚΕΙΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ 

Για την προσπάθεια αποψίλωσης της ακίνητης περιουσίας του Βαρβακείου Ιδρύματος από τον Οργανισμού Σχολικών Κτηρίων Α.Ε (Ο.Σ.Κ.Α.Ε) Το έτος 1997 ο Υπουργός Παιδείας με απόφασή του (ΣΤ1/3401/12.12.1997) ανέθεσε στον Ο.Σ.Κ. τη μελέτη και ανέγερση νέου δημόσιου εκπαιδευτηρίου της Βαρβακείου Σχολής, με συστέγαση του 2ου ΠΕΚ Αθηνών, σε έκταση 30.677 Τ.μ. στην Κηφισιά, ιδιοκτησίας του Βαρβακείου Ιδρύματος. Η ίδια Υπουργική Απόφαση ορίζει ότι η συνολική δαπάνη θα καλυφθεί με συγχρηματοδότηση από τον Ο.Σ.Κ. και το Βαρβάκειο Ίδρυμα. Το Βαρβάκειο Ίδρυμα είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου και διαχειρίζεται την περιουσία του κληροδοτήματος του μεγάλου εθνικού ευεργέτη Ιωάννη Βαρβάκη. Στο Διοικητικό του Συμβούλιο μετέχει θεσμικά και εκπρόσωπος του Συλλόγου Αποφοίτων Βαρβακείου, τον οποίο μαζί με τον αναπληρωτή του ορίζει το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου μας και διορίζει ο Υπουργός Παιδείας με απόφασή του. Κατά τους πρόσφατους υπολογισμούς του Ο.Σ.Κ. το συνολικό έργο δεν θα ξεπεράσει τα 4 δισεκατομμύρια δραχμές (ΕΥΡΩ 117.738.811). Επομένως η συμμετοχή σ’ αυτό του Βαρβακείου Ιδρύματος δεν θα έπρεπε να ξεπεράσει τα 2 δισεκατομμύρια Δραχμές (ΕΥΡΩ 58.869.405).Δεδομένου ότι η έκταση των τριάντα (30) στρεμμάτων στη Κηφισιά, επί της οποίας υποχρεούται να ανεγείρει ο Ο.Σ.Κ. τη νέα Βαρβάκειο Σχολή και το 2ο ΠΕΚ Αθηνών αξίζει περισσότερο από 10 δισεκατομμύρια δραχμές (ΕΥΡΩ 29.347.029), η από το Βαρβάκειο Ίδρυμα ζητούμενη συμμετοχή είναι λεόντειος, αφού ο Ο.Σ.Κ. θα συμβάλει με το ποσό των 2 δισεκατομμυρίων Δραχμών και το Βαρβάκειο Ίδρυμα με το ποσό των 10 + 2 = 12 δισεκατομμυρίων δραχμών. Πέραν και επί πλέον αυτού, ο Ο.Σ.Κ.: α) Επιμένει στην απαλλοτρίωση ενός ολόκληρου σχεδόν οικοδομικού τετραγώνου 2.912 Τ.μ. στα Πατήσια, που επίσης ανήκει στο Βαρβάκειο Ίδρυμα. Το ποσό που κατέθεσε ο Ο.Σ.Κ....

Βιβλιογραφία

O παρακάτω πίνακας αφορά δημοσιεύματα που αναφέρονται στο Βαρβάκειο και τους αποφοίτους του. Β. Ασημομύτης, Ιωάvvης Bαpβάκης Αθήνα 2001 Β. Ασημομύτης, Έν Λύκειον δια να διδάσκεται και μαθητεύη η νεαρά Eλληνική νεολαία, Αθήνα 1999 Κυριακή Βλησίδου – Δρόσου To ΒαρΒάκειο άλλοτε και τώρα. Ανάτυπο από το Λεύκωμα της Γ’ Λυκείου 2001-2002 της Βαρβακείου Σχολής. Αθήνα 2002 Βοβολίνη, ΜέγαΒιογραφικόν Λεξικόν, Αθήνα 1920 Μ. Βρεπός, Αι νέοι Αθήναι .Συλλογή Εικονογραφιών των κυριωτέρων Μvημείωv της Πρωτευούσης της Ελλάδος μετά της περιγραφής αυτών, αφιερωθείσα τη Αυτής Μεγαλειότης της Βασιλίσσης της Ελλάδος Αμαλία, Παρίσι 1861 Δ. Γέροντας, Η λειτουργία του σχολείου στας Α θήνας κατά τον επαναστατικό αγώνα, Αθήνα 1969 Γιούκγκα Ευγκένι, ΑΝΤΜΙΡΑΛ .ΣΠΙΝΤΟΦ, Μόσχα 1957 Α. Γκρηγκόρι, Το κίνημα των Εταιριστών στη Ρωσία, Μόσχα 1970 Α. Γούδας, Βίοι παράλληλοι των επί της αναγεννήσεως της Ελλάδος διαπρεψάντωνανδρών, Αθήνα 1870 Π. Καββαδίας, Αθηvά, ή παρά το Βαρβάκειον ευρεθείσα εν σχέσει προς τηv Αθηvάv του Παρθενώνος, Αθήνα 1881 Γ. Καιροφύλας, Τοπωνύμια τηςΑθήvας, του Πειραιά και των περιχώρων, Αθήνα 1903 Γ. Καιροφύλας -Σ. Φιλιππότης, Αθηvαϊκό Ημερολόγιο 1995, Αθήνα 1995 13. Μ. Καρδαμήτση -Αδάμη, Βαρβάκειο Λύκειο και Κεντρική Αγορά, 2001 Μ. Καρδαμήτση-Αδάμη, Οι περιπέτειες του παλαίου Βαρβακείου, Αθήνα 1999 Γ. Κατσιμήτρος, Ή μάχη των Αθηvώv. Αι εν τη περιοχή Αθηvώv – Πειραιώς επιχειρήσεις κατά τον Δεκέμβριον του 1944 Αθήνα 1970 Π. Κοντογιάννης, Οι Έλληvες κατά τον πρώτον επί Αικατερίvης Β’ Ρωσσοτουρκικόν πόλεμον 1768-1771, Αθήνα 1903 Σ. Κυδωνιάτης, Αθήναι Παρελθόν και Μέλλον; Αθήνα 1985 Α. Κυριακού, Οι λησταίτου Δήλεσι και Αιχμαλωσία των Αγγλων, Αθήνα 1908 ΤΕΕ, Πρώτοι Έλληvες Τεχνικοί Επιστήμονες Περιόδου Απελευθέρωση Αθήνα 1976 Δήμος Αθηναίων, Η Αθήνα των Ευεργετών, Αθήνα 1977 Ι. Μαργαζιώτης, Η θεία Λειτουργία ως ψάλλεται εν τη Βαρβακείω...

Επιστολές

Yπό Κυριακής Βλησίδου-Δρόσου, φιλολόγου, Διευθύντριας του Ενιαίου Πειραματικού Λυκείου της Βαρβακείου Σχολής. Η ίδρυση της “Βαρβακείου Σχολής” είναι καρπός του μεγάλου πόθου του “Πρόθυμου Πατριώτη” Ιωάννη Βαρβάκη να ξαναγεννηθή η Παιδεία εκεί που άνθισε, καρποφόρησε και φώτισε τον κόσμο, αιώνες πριν. Μάντευε ότι μετά την απαλλαγή του Γένους μας από δουλεία τεσσάρων αιώνων τα πράγματα θα ήσαν πολύ δύσκολα και ο Ελληνισμός θα είχε ανάγκη της αρωγής των ευποροτέρων τέκνων του. Πλησίαζε τα ογδόντα του χρόνια, όταν συνέταξε τη διαθήκη του στο μακρινό Ταϊγάνιο της Νοτίου Ρωσίας το Μάϊο του 1824. Την επανέλαβε λίγο αργότερα ενώπιον της εθνοσυνελεύσεως στο Ναύπλιο και την ενεχείρισε, προαισθανθείς τον θάνατο του τον Ιανουάριο του 1825 σε Νοτάριο της Ζακύνθου, όταν παραπλέοντας με το καράβι του τη νήσο με προορισμό το λιμάνι της Τεργέστης αναγκάστηκε να το προσορμήσει στο “μυρωδάτο” νησί λόγω της επιδεινώσεως της υγείας του. Στην ουσία πρόκειται για τρεις διαθήκες. Και στις τρεις η βασική του βούληση αναφέρεται στην ίδρυση, στο ελεύθερο ελληνικό κράτος ενός κεντρικού Εθνικού Σχολείου”(1). Στις 26.2.1843 εκδόθηκε διάταγμα “περί οικοδομής Γυμνασίου (Λυκείου) τού Ιωάννη Βαρβάκη”(2). Μετά από δωδεκαετείς συζητήσεις και αναζητήσεις καταλλήλου χώρου στις 9/6/1856 εκδόθηκε διάταγμα “περί προσδιορισμού της θέσεως ένθα ανοικοδομηθήσεται το Βαρβάκειον Λύκειον”(3). Το 1860 ολοκληρώθηκε η οικοδόμηση του Βαρβακείου Διδακτηρίου. Επρόκειτο περί μεγαλοπρεπούς κτιρίου νεοκλασσικού ρυθμού με Ιωνικό Πρόπυλο επί του οποίου χαράχθηκε η επιγραφή “Βαρβάκειον Λύκειον”. Τα σχέδια είχε εκπονήσει ο αρχιτέκτων Παναγιώτης Κάλκος. Την ίδια χρονιά λειτούργησαν στο νεότευκτο διδακτήριο, τριτάξιο Ελληνικό Σχολείο και τετρατάξιο Γυμνάσιο, κατά την τότε δομή της Μέσης Εκπαιδεύσεως. Το 1880 εχωρίσθησαν τα σχολεία αυτά εις δύο. ‘Ετσι προέκυψαν δύο Βαρβάκεια Ελληνικά Σχολεία και δύο Βαρβάκεια Γυμνάσια. Το...
Ταινία για τη ζωή του Ιωάννη Βαρβάκη

Ταινία για τη ζωή του Ιωάννη Βαρβάκη

Ταινία θα γίνει πολύ σύντομα η ζωή του μεγάλου Εθνικού Ευεργέτη Ιωάννη Βαρβάκη! Η αποκάλυψη έγινε από τον ίδιο το δημιουργό της, το σπουδαίο Έλληνα σκηνοθέτη Γιάννη Σμαραγδή σε συνέντευξη του στον Ελεύθερο Τύπο. Ο σκηνοθέτης του “El Greco” και του “Καβάφη” ετοιμάζει μια μεγαλειώδη παραγωγή με προϋπολογισμό 12 εκατομμυρίων ευρώ και τη συμμετοχή γνωστών ηθοποιών από την Ελλάδα και το εξωτερικό προκειμένου παρουσιάσει τη ζωή και τη προσφορά του Ιωάννη Βαρβάκη. Η κινηματογραφική πλοκή ξεδιπλώνεται από το 1770 έως το 1824 και εστιάζει στη δράση του Ψαριανού καραβοκύρη. Γνώρισε την Αικατερίνη Β’ και συντάχθηκε με τα στρατεύματά της εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Ενίσχυσε τον Αγώνα των Ελλήνων και διέθεσε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του για κοινωφελείς σκοπούς στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος. «Θα έχουμε μάχες, ναυμαχίες, πολέμους, βασιλικούς χορούς… Θα πρέπει να κατασκευαστούν πλοία εποχής, κοστούμια αριστοκρατών και λαϊκών», λέει ο Γιάννης Σμαραγδής, που έχει, έτσι κι αλλιώς, μεγάλη εμπειρία στις ταινίες εποχής, οι οποίες θεωρούνται από τις δυσκολότερες, καθώς «παίζει» πάντα το στοίχημα της επιτυχημένης αναβίωσής τους. Πόσο μάλλον στη συγκεκριμένη περίπτωση, που «θα πρέπει ν’ αναπαραστήσουμε τον 18ο και 19ο αιώνα της Ελλάδας και της Ρωσίας. Η ταινία θα είναι η μεγαλύτερη παραγωγή που έγινε ποτέ στη χώρα μας. Το κόστος θα ξεπερνά τα 12.000.000 ευρώ, όταν ο “El Greco” κόστισε 7.000.000...

Βαρβάκειο, 50 χρόνια μετά.

Από το συμμαθητή μας Κώστα Χ. Κρεμμύδα, απόφοιτο του 1957, λάβαμε ένα ιδιαίτερα όμορφο και συγκινητικό ποίημα, με τίτλο «Βαρβάκειο, 50 χρόνια μετά.», αφιερωμένο στη μνήμη καθηγητών και συμμαθητών μας που έχουν φύγει. Βαρβάκειο, 50 χρόνια μετά. Μισός αιώνας, φίλοι μου, μα οι θύμησες ξυπνούν κι απόψε τριγυρίζουνε στα σχολικά μας χρόνια. Μεμιάς, στιγμές που πέθαναν, απόψε ξαναζούν κι έτσι τις προσεγγίζουμε με περισσή συμπόνια. Ρίχνουν κι οι θύμησες ματιές, που φτάνουν μακριά δεν το χρειάζονται το φως, τρυπούν και το σκοτάδι θεωρούν ακόμα κι αν κρατάς βλέφαρα σφαλιστά και βλέπουν ίδιο ξάστερα το γιόμα και το βράδυ. Απόψε μπρος μας όρθωσαν, αραδιαστά θαρρείς σεβάσμιων καθηγητών χειροπιαστές φιγούρες στη σχολική μας την αυλή, ώρα της προσευχής κι εμείς, σαν τους αιχμάλωτους, με ξινισμένες μούρες. Κορώνης, Αδαμόπουλος, Τόγκας, Σταμούλης, Μπρης Αναστασάκης, Γερακιός, Μάζης και Παρπαρία Παπασαράντος, Μαγουλάς, Ρήγας και Κοναξής και Μερεντίτης και Πασσάς και Ταμβακλής και Σία. Αυτές μας μπάσανε μετά σ’ αίθουσες μισητές πελώριος μαυροπίνακας, τσουρούτικα θρανία κι οι ώρες μας ατέλειωτες μα και δραματικές αν τύχαινε, στο ξαφνικό, γραπτή δοκιμασία. Σε τουαλέτες έπειτα μας χώσαν βρομερές όπου στα διαλείμματα τρέχαμε με λαχτάρα αδιάφοροι στις πνιγηρές, απαίσιες οσμές κρυφά για να φουμάρουμε τα πρώτα μας τσιγάρα. Ακόμη αυτές μας τράβηξαν σε στέκια «αμαρτωλά» εκεί που γυροφέρναμε σαν κάναμε κοπάνα: Στο «Μόντιαλ», στο «Ρόζικλερ» και σ’ άλλα σινεμά ή κάποτε για δίτερμα στου πάρκου την αλάνα. Κι απ’ τον Ναούμ μας πέρασαν έναν ποδηλατά που’ χε κάτι ποδήλατα, που’ χαν στη σχάρα ακίδες. Ο φουκαράς μας νοίκιαζε πάντα τα πιο παλιά γιατί έτρεμε η καρδούλα του μήπως γυρίσουν βίδες. Μα κι από σφαιριστήρια μας πήγαν μαγικά («Λαμέρας» και «Μελέταινα»)...