ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΠΥΡΟΠΛΗΚΤΩΝ

“Φίλοι συμμαθητές, Όλοι μας γνωρίζουμε τις οδυνηρές συνέπειες που προκάλεσαν οι πρόσφατες πυρκαγιές σε περιοχές της Αττικής. Το ΔΣ του Συλλόγου Αποφοίτων της Βαρβακείου Σχολής, στην προσπάθειά του να συνδράμει τις ενέργειες για ανακούφιση των πληγέντων, απευθύνει έκκληση προς τα μέλη του να συνεισφέρουν οικονομικά. Όσοι από εσάς επιθυμείτε, μπορείτε να καταθέσετε τραπεζικό έμβασμα στον λογαριασμό του Συλλόγου : EUROBANK, IBAN GR52026 0364 0000 180200 338025, αριθμός 0026.0364.18.0200338025, Στην  αιτιολογία πρέπει να προσδιορίζεται ο σκοπός και το άτομο που καταβάλει τα χρήματα, πχ «ΡΑΦΗΝΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΣ 1980». Τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν θα μεταφερθούν  σε έναν από τους παρακάτω εγκεκριμένους  «τραπεζικούς λογαριασμούς αρωγής προς τους πυρόπληκτους», τον οποίον έχει ανοίξει κάποια από τις αρμόδιες υπηρεσίες. Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την προσφορά. Το ΔΣ “   Ειδικός λογαριασμός από την Εληνική κυβέρνηση στην Τράπεζα της Ελλάδος 23/2341195169 με  IBAN GR4601000230000002341195169». Λογαριαςμός που άνοιξε ο Δήμος Ραφήνας: Τράπεζα Πειραιώς Αριθμός λογαριασμού: 5186092291418 ΙΒΑΝ: GR20 0172 1860 0051 8609 2291 418 Λογαριασμός του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού: ΤΡΑΠΕΖΑ EUROBANK ΕΡΓΑΣΙΑΣ A.E. Αρ. Λογαριασμού: 0026.0240.31.0201181388 IBAN: GR6402602400000310201181388   Λογαριασμοί των Γιατρών του Κόσμου: ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ IBAN: GR27 0110 1410 0000 1412 9611 217 ALPHA BANK IBAN: GR06 0140 1990 1990 0200 2002 401 ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ IBAN: GR03 0172 0180 0050 1800 5706...

Για τον Τάκη

Έφυγε ο αιώνιος έφηβος… 1974: Μεταπολίτευση. Μια ομάδα Αποφοίτων «Βαρβακειόπαιδων» αναλαμβάνει την ανανέωση του Συλλόγου τους. Ανάμεσά τους ένας άντρας 38 ετών, bon vivant, ο Δημήτρης Φάντης, για τους φίλους Τάκης, για τους αγαπημένους Τακούλης. Απόφοιτος του 1954. Μηχανολόγος/Μηχανικός του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου. Πετυχημένος επαγγελματίας, ιδρυτής της μεγάλης κατασκευαστικής εταιρείας ΕΚΤΕΡ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΗ Α.Ε. μαζί με τον αγαπημένο φίλο και συμμαθητή του, Κώστα Χωρίτη. Το συναίσθημα και η φιλία σε πρώτο πλάνο. Πρωτεργάτης πάντα, αλλά και αφανής. Δεν επιθυμεί περίοπτες θέσεις στο Σύλλογο. Συνεργάζεται με ζέση, ακάματος εργάτης, σχεδόν μισό αιώνα, και με τους τρεις Προέδρους του Συλλόγου: τον Γιώργο Αναγνώστου, τον Μάριο Μπαχά, τον Σωτήρη Ζησόπουλο. Τον γνωρίζω το 2003 στο Σύλλογο. Ένας έφηβος 67 ετών. Με εντυπωσιάζει από την αρχή. Η αισθητική της ανεξάντλητης ευγένειας, του savoir faire, της γενναιοδωρίας σε πλημμυρίζει. Έξυπνος, με δημιουργούσα συνείδηση, προβάλλει τις αντιρρήσεις του, χωρίς δογματισμό. Υποκλίνεται στα επιχειρήματα και τη γνώση. Διακρίνεται για την παιγνιώδη διάθεση και το χιούμορ. Ανήκει στη γενιά του Σωκράτη. Εξισορροπιστής των αρμονικών σχέσεων της συγχορδίας του Συλλόγου… ..μέχρι τις 8 Ιουλίου 2018, που δοκιμάσαμε όλοι, εμείς που τον αγαπάμε, την πικρή γεύση της ρευστής πραγματικότητας. Κόπηκε βίαια το νήμα της ζωής. Σε πείσμα του Ελύτη δε γύρισε «…αλλού τις χαρακιές της παλάμης η μοίρα, σαν κλειδούχος…» «…Τώρα που φεύγεις , θαρρώ θα μείνει ένα γλυκύτατο, καθαρό, δοτικό χαμόγελο στον κόσμο ετούτον που αδιάκοπα θα λέει «ναι» και πάλι «ναι» σ’ όλες τις προαιώνιες διαψευσμένες ελπίδες…» Γιατί όλους εμάς ,Τακούλη μας, του Δ.Σ. του Συλλόγου, μας διαψεύδεται η ελπίδα ότι θα σε είχαμε για πολύ καιρό ακόμη, ζωντανό, κοντά μας! όμως, θα είσαι μαζί μας, το ξέρουμε,...

In memoriam Τάκη Φάντη

Αγαπημένε Φίλε Τακούλη, Με πολύ πόνο γράφω αυτές τις λίγες γραμμές. Πριν από μερικές μέρες ακόμα, λες και είχες προαίσθηση, ήρθες να με δεις εκεί που παραθέριζα και σου είπα πόσο χάρηκα που σε είδα. Κοιτάζαμε τη θάλασσα, μου είπες ωραία είσαι εδώ, και συνεχίσαμε τη προσπάθεια να αδειάσουμε το μπουκάλι με το τσίπουρο. Ο Τάκης ήταν μέχρι σήμερα το πρωί, το τελευταίο εν ζωή μέλος του πρώτου Διοικητικού Συμβούλιου του Συλλόγου μας του 1952. Με καμάρι έλεγε όπου και να βρισκόμαστε: είμαστε εβδομήντα χρόνια φίλοι, μπορείτε να το διανοηθείτε; Το 1974, μια ομάδα φανατικών ‘’Βαρβακειοπαιδων’’, αναλάβαμε το Σύλλογο μας. Από τα τότε μέλη του Δ.Σ. αρκετοί μας άφησαν. Από τους υπόλοιπους οι περισσότεροι έχουμε ξεπεράσει το προσδόκιμο. Ο Τακούλης ήταν ένας από αυτούς. Και είχαμε πει, ότι τώρα πια καλό είναι να συναντιόμαστε τακτικότερα. Για ευνόητους λόγους. Που ξέρεις; Και πράγματι, τώρα πια ένα μείγμα αποφοίτων Η1, Η2 και Η3 της οδού Κωλεττη του 1954, βρισκόμαστε σε κάποιο εξοχικό ουζάδικο για μερικές ώρες κάθε ενάμιση με δυο μήνες και ρημάζαμε τσίπουρο και ούζο. Γιατρό δεν είχαμε στη παρέα μας επίτηδες. Θα μας χαλαγε το κέφι με τη γκρίνια του. Γιατί τις είχαμε πολύ ανάγκη αυτές τις συναντήσεις. Προσπαθούσαμε να μην αναφερόμαστε στα τελευταία χρόνια που για μερικούς από μας ήταν άθλια. Θυμόμαστε όμως τη σχολική μας ζωή και τους καθηγητές μας στο Βαρβάκειο με συγκίνηση, από τον Τσετσέ στον Πυτζάμα, με ενδιάμεσα το αυστηρό πρόσωπο του Μάζη να μας κοιτάζει από το παράθυρο του σπιτιού του, απέναντι από το Σχολείο. Η παρέα τώρα έγινε πιο φτωχή. Ο Σπύρος, ο Νίκος, ο Θεόφραστος, ο Μίλτος, ο Κώστας, ο Αλέκος,...