Jul 31, 2015 | Διακεκριμένοι αποόφοιτοι
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1883. Φοίτησε στη Στρατιωτική Σχολή Βρυξελλών και το 1906 κατετάγη στον Ελληνικό Στρατό, ως μόνιμος Ανθυπίλαρχος. Το 1930 προήχθη στο βαθμό του Υποστρατήγου και στα τέλη του 1931, επί Κυβερνήσεως Ελ. Βενιζέλου. Τον Οκτώβριο του 1935 έγινε Υπουργός Στρατιωτικών στην Κυβέρνηση Γ. Κονδύλη και επιδόθηκε στην υλική και ηθική ανασυγκρότηση του Στρατού. Τον Αύγουστο του 1936, ανέλαβε την αρχηγία του ΓΕΣ και προετοίμασε το Στρατό μαζί με τον Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά, για το νικηφόρο Ελληνοϊταλικό πόλεμο 1940-41 κατά τον οποίο υπήρξε Αρχιστράτηγος. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής ίδρυσε τη μυστική οργάνωση υπό τον τίτλο ”Στρατιωτική Ιεραρχία”. Συνελήφθη όμως από τους Γερμανούς τον Ιούλιο 1943 μαζί με άλλους πέντε στρατηγούς, απεστάλη στη Γερμανία και εγκλείστηκε σε διάφορα στρατόπεδα, στα οποία παρέμεινε μέχρι τη συνθηκολόγηση της Γερμανίας. Στην Ελλάδα επανήλθε το Μάιο του 1945 και το 1947 έλαβε το βαθμό του Στρατηγού. Στις 19 Ιανουαρίου 1949, ανέλαβε για δεύτερη φορά την αρχιστρατηγία των Ενόπλων Δυνάμεων και οδήγησε τις Εθνικές Δυνάμεις, για άλλη μια φορά, στην τελική νίκη. Για την όλη προσφορά του προς την Πατρίδα, τον Οκτώβριο του 1949 του απονεμήθηκε από το βασιλέα Παύλο ο τίτλος του Στρατάρχη, απονεμόμενος για πρώτη φορά σε Έλληνα στρατιωτικό. Το 1952 εξελέγει πρωθυπουργός της...
Jul 31, 2015 | Διακεκριμένοι αποόφοιτοι
Σημαντικός πεζογράφος μας, του οποίου το έργο γνωρίζει ιδιαίτερα μεγάλη διάδοση τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ο Αντώνης Σαμαράκης, του Ευριπίδη και της Ανδριανής, γεννήθηκε στην Αθήνα, όπου σπούδασε νομικά (1937-1941). Από το 1935 ως το 1963 εργάστηκε στο Υπουργείο Εργασίας, θέση από την οποία παραιτήθηκε με την επιβολή της δικτατορίας του Μεταξά. Την περίοδο της Κατοχής θα λάβει μέρος στην Εθνική Αντίσταση, ενώ από το 1945 και μετά θα συνεχίσει να εργάζεται στο υπουργείο, εγκαταλείποντας τη θέση αυτή το 1963. Το αντιστασιακό του παρών το έδωσε και στην περίοδο της δικτατορίας των Απριλιανών, ενώ ποτέ δεν έπαψε να ασχολείται με ποικίλα κοινωνικά προβλήματα. Συμμετείχε ως εκπρόσωπος της χώρας μας σε διεθνείς συναντήσεις για θέματα εργασιακά και μεταναστευτικά. Το 1963 παντρεύτηκε την Ελένη Κουρεμπανά. Την περίοδο 1968-1969 ηγήθηκε αποστολής εμπειρογνωμοσύνης στις χώρες της Αφρικής μετά από ανάθεση της Διεθνούς Ομάδας Εργασίας. Ως εκπρόσωπος της Ουνέσκο ταξίδεψε στην Αιθιοπία και δραστηριοποιήθηκε με άρθρα του για τη διεθνή κινητοποίηση υπέρ της επίλυσης των προβλημάτων των κατοίκων της χώρας. Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1930 ως ποιητής από τις στήλες των περιοδικών Παιδικός κόσμος και Διάπλασις των Παίδων. Ακολούθησαν δημοσιεύσεις του στις σελίδες της Νέας Εστίας και άλλων περιοδικών, όπως το Ξεκίνημα, και τα Νεοελληνικά Γράμματα. Συνεργάστηκε επίσης με το περιοδικό Ακτίνες μετά τον πόλεμο του 1940. Το 1954 εκδόθηκε η πρώτη του συλλογή διηγημάτων με τίτλο Ζητείται ελπίς. Ακολούθησαν πέντε ακόμη βιβλία του, τα οποία γνώρισαν πολλές επανεκδόσεις και μεταφράσεις σε ξένες γλώσσες. Τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο διηγήματος (1962 για το Αρνούμαι), το Βραβείο των Δώδεκα – Eπαθλο Κώστα Ουράνη (1966 για το Λάθος), το Μέγα Βραβείο Αστυνομικής Λογοτεχνίας...
Jul 31, 2015 | Διακεκριμένοι αποόφοιτοι
Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος γεννήθηκε το 1899 στην Αθήνα. Αποφοίτησε το 1918 από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και άσκησε για μικρό διάστημα τη δικηγορία. Με το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και μέχρι το 1920. Την ίδια χρονιά, δημοσίευσε τις πρώτες του ποιητικές συλλογές και θεατρικά έργα, με το ψευδώνυμο Ύβος Δελφός. Μετά τις μεταπτυχιακές σπουδές του στη Φιλοσοφία και Φιλοσοφία του Δικαίου στη Χαϊδελβέργη επέστρεψε στην Αθήνα. Ανακηρύχθηκε διδάκτωρ Νομικής το 1929, υφηγητής το 1930 και έκτακτος καθηγητής στη Νομική Αθηνών το 1932 στην έδρα της Εισαγωγής στην Επιστήμη του Δικαίου και της Φιλοσοφίας του Δικαίου. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας Μεταξά, συνελήφθη και εκτοπίσθηκε στη Σκύρο, το 1941 απολύθηκε από το Πανεπιστήμιο και προς το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1944 διέφυγε στη Μέση Ανατολή. Επανήλθε στα πανεπιστημιακά του καθήκοντα μετά την απελευθέρωση και το 1945 ανέλαβε το υπουργείο Εσωτερικών στην κυβέρνηση Βούλγαρη, καθώς και το Υπουργείο Τύπου και Πληροφοριών στην κυβέρνηση Κανελλόπουλου. Το 1946 παραιτήθηκε από το Πανεπιστήμιο και πολιτεύθηκε με το κόμμα των Φιλελευθέρων. Από το 1949 ανέλαβε καθήκοντα υπουργού Εθνικής Παιδείας στην Κυβέρνηση Σοφούλη (1949), υφυπουργού Συντονισμού (1951), υπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως και Κοινωνικής Πρόνοιας στις κυβερνήσεις Καραμανλή (1961, 1963) και υπουργού Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση του Π. Κανελλόπουλου το 1967, την τελευταία πριν από την εκδήλωση του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών και την επιβολή της δικτατορίας. Μετά τη μεταπολίτευση το 1974, ανέλαβε το υπουργείο Πολιτισμού στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Στις βουλευτικές εκλογές του 1974 εξελέγη βουλευτής επικρατείας με τη Νέα Δημοκρατία. Στις 20 Ιουνίου 1975, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος εξελέγη από τη Βουλή Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με 210 ψήφους επί 295 παρόντων βουλευτών. Διετέλεσε...
Recent Comments