Η αιχμηρή άποψη του καθηγητή Στάθη Παπαβασιλείου
Η αιχμηρή άποψη του καθηγητή Στάθη Παπαβασιλείου, απόφοιτου της Βαρβακείου Προτύπου Σχολής 1968…
Μεταμορφώσεις Οβιδίου
Ο καθηγητής Φιλοσοφίας Σπύρος Μοσχονάς υπήρξε συνδιευθυντής στο Βαρβάκειο στη δεκαετία του 1970, ενώ στη συνέχεια εξελέγη καθηγητής φιλοσοφίας στο ΤΕΦΑΑ Αθηνών. Πιστεύω ότι όλοι όσοι τον είχατε καθηγητή θα διατηρείτε τις καλύτερες εντυπώσεις. Σήμερα, στα ογδόντα του είναι εξαιρετικά δραστήριος: εκδίδει το περιοδικό Φιλοσοφία και Παιδεία, προεδρεύει στην Ένωση Καθηγητών για την προαγωγή της φιλοσοφίας στην εκπαίδευση (Ε.Κ.Δ.Ε.Φ.), διδάσκει σε φιλοσοφικά σεμινάρια και οργανώνει ημερίδες με φιλοσοφικά θέματα που συνήθως διεξάγονται στο βιβλιοπωλείο του Πατάκη. Συνημμένα, επισυνάπτω κείμενό του από το τελευταίο τεύχος του περιοδικού με τίτλο Μεταμορφώσεις Οβιδίου που αναφέρεται στα των προτύπων σχολείων και στους γνωστούς χειρισμούς της πολιτικής ηγεσίας το προηγούμενο διάστημα. Διαβάστε το ! Φιλικά Δημήτρης Τζάνας Μεταμορφώσεις...
Από την καταστροφή στη δημιουργία
Η ανάγκη βαθιάς σκέψης, όπως εκείνη του Κωνσταντίνου Δοξιάδη, πάνω στα μεγάλα προβλήματα και το όραμά του για μια εμπειρική, ολιστική , προσέγγιση… Επίκαιρα και αναγκαία ίσως, όσο ποτέ άλλοτε για τη χώρα μας. Ακολουθεί το άρθο Από την καταστροφή στη δημιουργία της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΣΩΚΟΥ δημοσιεύθηκε στο kathimerini.gr Η βόλτα στην προκυμαία του Τζόρτζταουν είναι ένας αγαπημένος, ειδυλλιακός περίπατος των κατοίκων της Ουάσιγκτον. Η όχθη του ποταμού Ποτόμακ δίπλα στην ιστορική περιοχή και το ομώνυμο πανεπιστήμιο ήταν η πρώτη που αποφασίσθηκε να μετατραπεί σε πάρκο το 1968. Χρειάσθηκε να περάσουν δεκαετίες προτού αυτό το παράδειγμα επεκταθεί σε όλο το μήκος του ποταμού, όπου οι εργασίες ανάπλασης εξελίσσονται σήμερα ολοταχώς. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί ότι ο αρχιτέκτονας που ανέλαβε το έργο ήταν ένας Ελληνας αντιστασιακός, που είχε αναλάβει το αποθαρρυντικό έργο της καταγραφής των συντριπτικών απωλειών της Ελλάδος κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο; Η εργασία του Κωνσταντίνου Δοξιάδη ήταν έτοιμη αμέσως μετά την απελευθέρωση, παρουσιάσθηκε στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ και κυκλοφόρησε το 1945 σε τέσσερις γλώσσες. Με τίτλο «Αι Θυσίαι της Ελλάδος στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο», κατέγραφε σε ένα αισθητικά άρτιο λεύκωμα τις απώλειες της χώρας, από τον αριθμό των κατεστραμμένων γεφυρών και δρόμων μέχρι τις ζημιές στην παραγωγή και τις χαμένες ανθρώπινες ζωές κατά τη διάρκεια της κατοχής. Η καταγραφή έθεσε τις βάσεις για τη μεταπολεμική ανοικοδόμηση, ενώ ο ίδιος διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στην ανασυγκρότηση, ως συντονιστής, υφυπουργός και εκπρόσωπος της Ελλάδας σε διεθνείς συνόδους και τις διαπραγματεύσεις για τις ιταλικές αποζημιώσεις. Αυτή η διεθνής εμπειρία άνοιξε στον Κωνσταντίνο Δοξιάδη τις πόρτες του κόσμου, όπου η καριέρα του απογειώθηκε τις επόμενες δεκαετίες, με γραφεία σε πολλές αμερικανικές πόλεις και...
Η χαρισματική παιδαγωγός Πανώρια Ρέλια
Το Σάββατο, 23 Ιουνίου 2001, έφυγε από τη ζωή η Πανώρια Ρέλια αθόρυβα και διακριτικά, όπως έζησε, ύστερα από εξάμηνη πάλη με την ανίατη νόσο, την οποία αντιμετώπισε με αξιοπρέπεια και εγκαρτέρηση, με την τλημοσύνη του πνευματικού ανθρώπου. Ηταν ένα απομεσήμερο της 24ης Ιουνίου που την κατευοδώσαμε, στο τελευταίο της ταξίδι, οι στενοί της φίλοι, οι προσφιλείς της συγγενείς και σύσσωμο το χωριό της Γκούρας, στη φενεατική γη όπου γεννήθηκε. Γέννημα και θρέμμα της ορεινής Κορινθίας, η Πανώρια Ρέλια αφιέρωσε όλη της τη ζωή στην επιστήμη και στην εκπαίδευση, τις οποίες διακόνησε, ως πιστή θεραπαινίδα, «έργω και λόγω», περισσότερο από σαράντα χρόνια. Θυσία πραγματική στην υπόθεση της παιδείας ήταν το έργο της το εκπαιδευτικό πρόσφερε αφειδώλυτα την επιστημονική της ικμάδα και τη χαρισματική της διδαχή, της ποιητικής εμβέλειας και ποιότητας διδασκαλία της από την Κύπρο (10 χρόνια στο Γυμνάσιο της Λεμεσού), τη Ρόδο, την Ηλιούπολη, την Αθήνα, τη Λίμνη Ευβοίας, την Κορινθία ως τη Βόννη της Γερμανίας, ανεβαίνοντας αξιοκρατικά όλες τις βαθμίδες της ιεραρχίας, ως γυμνασιάρχης λυκειάρχης, γενικός επιθεωρητής Μ.Ε. και συντονίστρια σχολείων της Κεντρικής Ευρώπης. Μια λαμπρή καριέρα μιας γυναίκας εκπαιδευτικού και διακεκριμένης επιστήμονος που σηματοδότησε τον εκπαιδευτικό χώρο με την αγωνιστική της παρουσία, το αταλάντευτο ήθος, την πίστη στις δημοκρατικές αξίες την έντονη πνευματική δράση. Με τις σπάνιες αρετές που την κοσμούσαν «χρυσό στεφάνι ο ήλιος» αφιλοκέρδεια και ανιδιοτέλεια, εντιμότητα και υπευθυνότητα, προσήλωση στο χρέος, ευαισθησία και συνέπεια, ακάματη δραστηριότητα και μαχητικότητα, αποτέλεσε το πρότυπο για εκατοντάδες μαθητές και καθηγητές που ευτύχησαν να μαθητεύσουν κοντά της. Με τη θητεία της ως καθηγήτρια και διευθύντρια στη Βαρβάκειο Πρότυπο Σχολή -η πρώτη γυναίκα διευθύντρια στο πνευματικό αυτό Ιδρυμα- σφράγισε...
Ισες αλλά όχι ίδιες ευκαιρίες, με τη γραφίδα της Αιμιλίας Βλαχογιάννη
Ως Πρότυπα Σχολεία χαρακτηρίζονται όσα λειτουργούν υπό τέτοιες προϋποθέσεις ώστε να ικανοποιούν παιδαγωγικές ανάγκες, εφαρμόζοντας συγκεκριμένες θεωρίες και μεθόδους παιδαγωγικής και διδακτικής κατά τρόπο «υποδειγματικό». Ακολουθείται ένα συγκεκριμένο μοντέλο αγωγής που χρησιμεύει ως πρότυπο και επιζητείται να φοιτούν σε αυτό οι μαθητές με τη μέγιστη δυνατή απόδοση. Στα Πρότυπα Σχολεία εγγράφονται μαθητές, με κριτήριο την επίδοσή τους σε εξετάσεις. Στα Πειραματικά Σχολεία οι πειραματικές έρευνες γίνονται σε αντιπροσωπευτικό δείγμα, όχι σε ομοιόμορφο, κατασκευασμένο περιβάλλον, ώστε να είναι έγκυρες και να μπορούν να εφαρμοστούν αργότερα στα κανονικά σχολεία, άρα η επιλογή των υποψηφίων γίνεται με κλήρωση. Ποιο από τα δύο θεσμικά πλαίσια είναι «το καλύτερο»; Η απάντηση έχει πολλαπλά σκέλη. Το βασικό είναι ότι εξυπηρετούν άλλες ανάγκες. Αρα, κατά κανόνα, πρέπει να είναι χωριστά σχολεία με αρτιότητα στην υλικοτεχνική υποδομή. Η αγωγή, ως σκόπιμη επίδραση, αποβλέπει στην ενηλικίωση του νέου ανθρώπου με την εκδίπλωση και τη μορφοποίηση όλων των πτυχών της προσωπικότητάς του. Μάθηση δεν είναι μόνο η κατάκτηση και η οικειοποίηση γνώσης, αλλά η απόκτηση ικανοτήτων (φυσικών και πνευματικών), δεξιοτήτων, ενδιαφερόντων. Ο κάθε τύπος σχολείου επιδρά στη μορφοποίηση αυτών των πτυχών, μέσα από διαφορετικό πλαίσιο. Ολοι οι τύποι οφείλουν να υπάρχουν σε μια δημοκρατική κοινωνία, δομημένοι επιστημονικά και παιδαγωγικά. Ως διαφορετική οντότητα κάθε άνθρωπος, κατά τον Louis Legrand, έχει διαφορετικούς χρόνους και τρόπους μάθησης, επομένως χρήζει και διαφορετικής εκπαίδευσης. Συχνά η κοινωνία θαυμάζει ένα προικισμένο από γενετική κληρονομιά άτομο, ενώ συγχρόνως είναι προσκολλημένη στην έννοια της ισότητας. Παράλληλα εκατοντάδες χαρισματικοί μαθητές φοιτούν χωρίς να καλύπτονται οι ανάγκες τους και αρκετοί εμφανίζουν υποεπίδοση. Ερευνα της Εθνικής Επιτροπής για την Εξαιρετική Επίδοση στην Εκπαίδευση των ΗΠΑ αναφέρει ότι 50% των χαρισματικών...
Περί Αριστείας, δια της γραφίδας του Κώστα Γεωργουσόπουλου
Για τη γενιά μου, άλλη ελπίδα δεν υπήρχε από την προκοπή στα γράμματα. Αυτό το σύνδρομο μας το κληροδότησαν…
Recent Comments