Σχετικά με το Βαρβάκειο

Θεώδορος Πάγκαλος

τέως Υπουργός Πολιτισμού

Τα σχολικά χρόνια στο Βαρβάκειο έχουν καταγραφεί πολύ έντονα στην μνήμη μου. Θυμάμαι το σχολείο μέσα από την ιδιαίτερη σχέση που αναπτύξαμε με το Γυμνάσιο.Κάθε φορά που συναντιέται η τάξη του ’56 το ρολόι γυρνάει πίσω 20, 30, 40 χρόνια, όσα χρειάζεται για να βρεθούμε στο Γυμνάσιο. Βέβαια αυτό έχει και τις παρενέργειές του καμιά φορά. Σε κάθε συνάντηση τα αστεία και τα χονδρά ανέκδοτα ενοχλούν τα διπλανά τραπέζια.

Όσοι έχουν την ατυχία να βρίσκονται στην ίδια αίθουσα βλέπουν με κατάπληξη Υπουργούς, Προέδρους Ανωτάτων Δικαστηρίων, Αρεοπαγίτες και διακεκριμένα πρόσωπα του δημοσίου βίου να συμπεριφέρονται σαν σχολιαρόπαιδα. Σε κάθε συνάντηση αναβιώνει η σχολική ατμόσφαιρα.

Στο σχολείο ο ανταγωνισμός ήταν αμείλικτος, ο όγκος δουλειάς συντριπτικός, κορίτσια ούτε δείγμα, ελάχιστες οι ώρες ανάπαυλας. Αναπτύχθηκαν όμως δυνατές φιλίες. Κυρίως μάθαμε καλά ελληνικά. Το Βαρβάκειο δεν μπορεί να γίνει όπως ήταν παλαιότερα. Κυρίως διότι τώρα είναι μικτό και μια μικτή κοινωνία έχει άλλους κανόνες. Το Βαρβάκειο δεν ήταν ποτέ σχολείο “αριστοκρατικό” που στηρίζεται στην καταγωγή ή στο χρήμα. Ίσως να ήταν ένα σχολείο “ελίτ” του πνεύματος, δηλαδή της ευφυΐας και της προσπάθειας. Ζήσαμε δύσκολες εποχές οι οποίες μας χάρισαν όμορφες στιγμές και μας έδωσαν πολλά εφόδια για να συνεχίσουμε.

Εύχομαι και οι επόμενες γενιές των Βαρβακειόπαιδων να αναπτύξουν την ιδιαίτερη σχέση που ως μαθητές είχαμε μεταξύ μας, η οποία διατηρήθηκε αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου.