Ο Κωνσταντίνος Τσάτσος γεννήθηκε το 1899 στην Αθήνα. Αποφοίτησε το 1918 από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και άσκησε για μικρό διάστημα τη δικηγορία. Με το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και μέχρι το 1920.
Την ίδια χρονιά, δημοσίευσε τις πρώτες του ποιητικές συλλογές και θεατρικά έργα, με το ψευδώνυμο Ύβος Δελφός. Μετά τις μεταπτυχιακές σπουδές του στη Φιλοσοφία και Φιλοσοφία του Δικαίου στη Χαϊδελβέργη επέστρεψε στην Αθήνα. Ανακηρύχθηκε διδάκτωρ Νομικής το 1929, υφηγητής το 1930 και έκτακτος καθηγητής στη Νομική Αθηνών το 1932 στην έδρα της Εισαγωγής στην Επιστήμη του Δικαίου και της
Φιλοσοφίας του Δικαίου. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας Μεταξά, συνελήφθη και εκτοπίσθηκε στη Σκύρο, το 1941 απολύθηκε από το Πανεπιστήμιο και προς το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1944 διέφυγε στη Μέση Ανατολή.
Επανήλθε στα πανεπιστημιακά του καθήκοντα μετά την απελευθέρωση και το 1945 ανέλαβε το υπουργείο Εσωτερικών στην κυβέρνηση Βούλγαρη, καθώς και το Υπουργείο Τύπου και Πληροφοριών στην κυβέρνηση Κανελλόπουλου. Το 1946 παραιτήθηκε από το Πανεπιστήμιο και πολιτεύθηκε με το κόμμα των Φιλελευθέρων.
Από το 1949 ανέλαβε καθήκοντα υπουργού Εθνικής Παιδείας στην Κυβέρνηση Σοφούλη (1949), υφυπουργού Συντονισμού (1951), υπουργός Προεδρίας της Κυβερνήσεως και Κοινωνικής Πρόνοιας στις κυβερνήσεις Καραμανλή (1961, 1963) και υπουργού Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση του Π. Κανελλόπουλου το 1967, την τελευταία πριν από την εκδήλωση του πραξικοπήματος των συνταγματαρχών και την επιβολή της δικτατορίας.
Μετά τη μεταπολίτευση το 1974, ανέλαβε το υπουργείο Πολιτισμού στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας. Στις βουλευτικές εκλογές του 1974 εξελέγη βουλευτής επικρατείας με τη Νέα Δημοκρατία.
Στις 20 Ιουνίου 1975, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος εξελέγη από τη Βουλή Πρόεδρος της Δημοκρατίας, με 210 ψήφους επί 295 παρόντων βουλευτών. Διετέλεσε Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας μέχρι το Μάιο του 1980.
Το 1961 εξελέγη μέλος της Ακαδημίας Αθηνών, της οποίας διετέλεσε αντιπρόεδρος και πρόεδρος. Το 1979 ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας της Σορβόννης. Εξελέγη επίσης ξένος εταίρος της γαλλικής Ακαδημίας Ηθικών και Πολιτικών Επιστημών, των Ακαδημιών της Ρουμανίας και του Μαρόκου, καθώς και μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών, Τέχνης και Γραμμάτων.
Είχε πλούσιο συγγραφικό έργο. Έγραψε πλήθος επιστημονικές πραγματείες, νομικά, φιλοσοφικά και λογοτεχνικά συγγράμματα.
Ήταν παντρεμένος με την Ιωάννα Σεφεριάδου, κόρη του καθηγητή Διεθνούς Δικαίου Στυλιανού Σεφεριάδη και αδελφή του Νομπελίστα ποιητή Γιώργου Σεφέρη. Απεβίωσε το 1987.
Recent Comments