Οι καθηγητές μας στο Βαρβάκειο

Στυλιανός Κολοκοτρώνης

Επίτιμος Πρόεδρος Εφετών

Απόφοιτος Βαρβακείου

Η ζωή είναι μία σειρά από ζωηρές και έντονες παιδικές αναμνήσεις. Οι πιο βαθιές και δυνατές αναμνήσεις είναι αυτές της σχολικής μας ζωής.

‘Οσον αφορά εμάς τους αποφοίτους της Β.Π.Σ. είναι αυτές που περάσαμε στο Ιστορικό Σχολείο του Εθνικού Ευεργέτη μας Ι. Βαρβάκη. ‘Οσα χρόνια και αν έχουν περάσει από τότε που εγκαταλείψαμε τα μαθητικά θρανία της B.Π.Σ, όταν ιδωθούμε οι παλαιοί συμμαθητές, είναι σαν να μη χωρίσαμε ποτέ. Ιδιαίτερα εμείς, που ζήσαμε στη δύσκολη γενιά του πολέμου του 1940, διατηρούμε πικρές αναμνήσεις, γεμάτες πόνο, στερήσεις και δάκρυα. Είναι η περίοδος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, που τόσοι συμμαθητές μας χάθηκαν άδικα από το βάρβαρο κατακτητή, που τόσα δεινά έφερε στην πατρίδα μας.


 

Αναμνήσεις…


Μερικές από τις παραπάνω έντονες αναμνήσεις μου στη Β.Π.Σ.
 ξεχωρίζουν αυτές που αναφέρονται στο ήθος των σεβαστών καθηγητών μας, στη μεγάλη στοργή και το ενδιαφέρον των για όλους τους μαθητές τους. Με συγκίνηση θυμάμαι το συνεργάτη του αυστηρού διευθυντού μας Λεωνίδα Στυρ. Λιώκη, καθηγητή χημείας, σ’ ένα περιστατικό που αφορούσε εμένα και το συμμαθητή μoυ Στ. Ασωνίτη, που είμαστε βοηθοί στο εργαστήριο χημείας. Από λάθος δικό μας και αμέλεια, χωρίς να το θέλουμε, βάλαμε βροντώδη υδράργυρο με μίγμα, που έγινε αιτία να δημιουργηθεί έκρηξη και να σπάσουν τα τζάμια του εργαστηρίου της χημείας που ευρίσκετο στον τελευταίο όροφο του κτηρίου του σχολείου μας. Η πράξη μας αυτή θα είχε ως αποτέλεσμα την αποβολή μας από όλα τα γυμνάσια του κράτους. Σ’ αυτή την αγωνία ο συνεργάτης του αυστηρού και άτεγκτου διευθυντή μας ανέλαβε αυτός την ευθύνη και μας άφησε κατάπληκτους, όταν φιλώντας του τα χέρια μας είπε: «είσθε άριστοι μαθητές και θα άλλαζε η σταδιοδρομία σας με μια τόσο μεγάλη τιμωρία”. Αυτόν τον τίμιο, δίκαιο, ευθύ και αξιοπρεπή συνεργάτη καθηγητή του διευθυντή μας μάθαμε αργότερα ότι τον εκτέλεσαν οι Γερμανοί.

Κατά μία μαρτυρία του αποφοίτου B.Π.Σ του κλασικού τμήματος Μιχ. Χάϊδα τον κρέμασαν οι Γερμανοί. Ας είναι αιωνία η μνήμη του.

Αυτοί οι λαμπροί, τίμιοι, ειλικρινείς και δίκαιοι άνθρωποι είχαμε την τύχη να είναι καθηγητές μας. Οι παραπάνω καθηγητές διακρίθηκαν για την ανιδιοτέλεια, το ασυμβίβαστο, το πάθος και την επιμονή των να μας μoρφώσουν και να μας καθοδηγήσουν στο καλό, το ωραίο και τον αληθινό δρόμο της ζωής και να μας προφυλάξουν από κάθε κίνδυνο. Τρανή απόδειξη της στοργής το παρακάτω περιστατικό. Στη Β.Π.Σ. κάθε καθηγητής ανάλογα με την ειδικότητά του, ήταν υπεύθυνος και σε μία από άπειρες αίθουσες και εργαστήρια. Τα εργαστήρια μας ήταν εξοπλισμένα με τελευταίου τύπου μηχανήματα. Ειρήσθω εν παρόδω ότι από τα εργαστήρια φυσικής εμείς προμηθεύαμε το Πανεπιστήμιο έτoιμα πειράματα π.χ. υγροποιημένο αέρα κλπ. Μεταξύ των καθηγητών που ήταν αρμόδιοι για τη μεγάλη αίθουσα των χαρτών ήταν και ο αείμνηστος και αδιάφθορος καθηγητής μας φιλόλογος Αλεξ. Σαρρής. Την παραπάνω αίθουσα είχαμε για γραφείο συσκέψεων όσοι μαθητές ασχολούμεθα με την έκδοση και διανομή του περιοδικού μας “Μαθητική Ζωή”. Στην περίοδο 1936 – 1940 τα κείμενα που δημοσιεύαμε στη “Μαθητική Ζωή” περvούσαν από λογοκρισία. Στο σχολικό έτος 1937-38 ένα κείμενο μας διέφυγε να το περάσουμε από λογοκρισία. Το πόνημα αυτό το είχε γράψει ένας μαθητής Λεύκιος Αλωνεύτης. Οι φιλόλογοι καθηγητές Αλεξ. Σαρρής και Φραγκίσκος, αν και ήσαν ελεγκτές συνεργάτες του περιοδικού, μετά και από δύο ελέγχους -δεν γνωρίζω γιατί- επέτρεψαν πρώτη δημοσίευσή του προαναφερομενου δοκίμιου με τον τίτλο “Ο Αντικαταστάτης” στο περιοδικό. Μετά τη δημοσίευση του κειμένου και τηv κυκλοφορία του τεύχους της “Μαθητικής Ζωής” στους μαθητές του σχολείου μας, η ειδική υπηρεσία της λογοκρισίας με αστυνομικούς ήρθε να συλλάβει το μαθητή που έγραψε το δοκίμιο. Το δοκίμιο αυτό είχε ως θέμα την ιστορία δύο αδελφών πολύ αγαπημένων, που ο μικρότερος πήρε τη θέση του μεγαλύτερου του για να τον σώσει από τη φυλακή για παράνομες πράξεις πολιτικού χαρακτήρα. Οι παραπάνω καθηγητές υπεύθυνοι για την επεξεργασία των θεμάτων του μαθητικού περιοδικού μας “Μαθητική Ζωή” καθυστέρησαν με διάφορους τρόπους τους αστυνομικούς και τους υπαλλήλους της λογοκρισίας και εδόθη ο χρόνος σ’ εμάς τους άλλους να κρύψουμε το συντάκτη του δοκιμίου (πονήματος) στην αίθουσα των χαρτών. Με αυτό τον πατρικό και άκρως στοργικό τρόπο των καθηγητών ο εν λόγω μαθητής δεν συνελήφθη.

Ο καθηγητής Αλέξανδρος Σαρρής έδωσε ολόκληρη την περιουσία του σε ακίνητα αλλά και τα πιο μεγάλα πνευματικά του παιδιά, όπως έλεγε, τα βιβλία του και τις βιβλιοθήκες του στο ίδρυμα της Β.Π.Σ.

Τελειώνοντας την τριλογία θα αναφερθώ στην αθλητική ομάδα του σχολείου μας με τις άριστες αθλητικές επιδόσεις μας, αλλά κυρίως για τον αρχηγό, συντονιστή, προπονητή της πιο πάνω αθλητικής ομάδας καθηγητή γυμναστικής Άγγελο Φέτση. Ο ανωτέρω καθηγητής είχε διακριθεί για τις επαναστατικές αλλαγές με προοδευτικά οράματα για τον αθλητισμό και ο ίδιος, μεγάλoς στην ηλικία, ελάμβανε μέρος στους αγώvες στίβου και μας έλεγε: “ο αθλητής δεν πρέπει να αγωνίζεται μόvο για το (ΡΕΚΟΡ) record, πρέπει να μη παραβιάζει τις αρχές του φίλαθλου πνεύματος και της παγκόσμιας ΟΛΥΜΠIΑΚΗΣ ΙΔΕΑΣ”. Πίστευε ακράδαντα ότι οι άριστοι μαθητές αθλητές της Β.Π.Σ δεν δημιουργούν θέματα, διότι η άμιλλα των στηρίζεται στην ηθική και οι προσωπικότητές των είναι ασπίδα για τις κακές αθλητικές σχέσεις.

Για τον ερασιτεχνικό αθλητισμό συνέχιζε να λέγει ότι έχει αγκαλιάσει με ιδιαίτερη στοργή και τους μαθητές με ειδικές ανάγκες και δεν δημιουργεί αθλητικές διαφορές και προβλήματα.

Τέλος θα μείνει αιώνια χαραγμένο στη μνήμη μας το όνομα του ήρωα συμμαθητή μας Διονύση Παπαδόπουλου που τον εξετέλεσαν οι Γερμανοί μαζί με άλλους στις 7 Ιανουαρίου 1943. Προτομή του υπάρχει στη Γωνία Γλάδστωνος και Πατησίων. Στην ίδια Διεύθυνση είναι σήμερα τα ΓραφεΙα του Συλλόγου των Αποφοίτων της Β.Π.Σ.